Voorstelrondje

Breg

Mei 2019
Heeey hoi leuke mensen,

Welkom op onze blog. Leuk dat je er bent. *typt nog meer cliché openingszinnen*.
Ik ben Bregje, 26 jaar en ik woon sinds anderhalf jaar in Maastricht. Maastricht heb ik voor het gemak even omgedoopt tot ‘Maasje’, klinkt veel meer hipster toch?

Ik woon er dus pas anderhalf jaar, which means dat ik nog een broekie ben. Een echte ‘Sjeng in wording’. Ik doe echter hard m’n best te integreren in de Maastrichtse samenleving. Inmiddels heb ik al een paar stappen ondernomen: het rond paraderen met een Andre Rieu sleutelhanger aan m’n sleutelbos (goals), het inwisselen van mijn ‘bedankt’ voor ‘bedaank maan’ (grapje dit) en het aanschaffen van zo’n fancy roadmap van Maastricht voor aan de muur. Last but not least hing er dit jaar een kerstbal in onze kerstboom met de tekst: ‘Zoalige Keersemus’. Een echte Sjeng become je niet zomaar, it takes time.

Verder ben ik anesthesiemedewerker en werk ik dus op de operatiekamers in het ziekenhuis van Maastricht. Een anesthesiemedewerker die foodblogs schrijft, ik hoor je denken, maar… ik heb een zwak voor eten. En voor katten. Maar die laatste is totaal niet relevant voor deze blog. Dus. Eten. Ik hou er van.

Heel eerlijk: ik heb er eigenlijk nooit zoveel mee gehad. Als kind at ik vooral omdat het moest. Omdat het nodig was om te kunnen functioneren en omdat een mens nu eenmaal voedingstoffen moet binnenkrijgen. Ik ging wel lekker op snoep, chocolade en eigenlijk alles wat suiker bevat. Maar ontbijt lunch of avondeten? Daar stond ik niet echt om te springen. Boterhammen? No, thanks. Ik heb eigenlijk ook (bijna) nooit echt last van een hongergevoel. Ik weet het, I’m blessed. Verder heeft eten gewoon vrij weinig invloed op mijn hersenen. Ik krijg niet, zoals de meeste mensen, kortsluiting als er niet op tijd eten wordt aangeleverd.

Hoe dan ook, de liefde is er inmiddels. Redelijk spontaan ontstaan denk ik. Ik kan het precieze moment niet eens aanwijzen. Het is er zo’n beetje ingesluimerd. En ever since ik in Maastricht woon is er geen houden meer aan. Alle remmen zijn los. Alle grenzen zijn vervaagd. No limits, de relatie is aan.

Samen met Janneke (vanaf nu: Jaat), en eigenlijk al m’n andere vriendinnen, sjtreup ik regelmatig door Maasje. Op zoek naar de leukste en lekkerste hotspots om te ontbijten, lunchen, koffieleuten of dineren. Het is een wonder dat ik nog niet rollend door het leven ga want believe me, de calorieën vloeien rijkelijk binnen. Een weegschaal heb ik niet dus ik kan je niet vertellen of er daadwerkelijk kilo’s zijn bijgekomen. Maar ik heb wel een spiegel, dus eigenlijk kan ik het je wel vertellen. Geloof me: het is het he-le-maal waard. Maasje heeft zoveel leuks te bieden en eten is inmiddels m’n grote liefde dus je kunt je voorstellen dat ik one happy (rollend) kid ben.

Dus ik hoop (lees: wij hopen) je met deze blog te kunnen inspireren door het delen van onze favoriete recepten én de leukste hotspots van Maastricht. En wie weet bloeit er wel een nieuwe liefde op: voor eten of voor Maasje (sharing is tenslotte caring). Kleine side note: een beach body is niet gegarandeerd met deze blog. Lezen is geheel op eigen risico.

Enjoy en ‘bedaank’ voor het lezen. Joeee!

Benieuwd naar de andere Foodie? Hier lees je alles over Jaat.